Sint Maarten

Sint Maarten leefde in Frankrijk in de vierde eeuw na Christus. Tijdens zijn leven deden al verhalen de ronde over zijn wonderdaden. Eén daarvan is de geschiedenis van Sint Maarten en de hongerige menigte. Op wonderbaarlijke wijze werd deze menigte gevoed met soep, brood en veldvruchten. Deze gebeurtenis inspireerde de Stichting om opnieuw “zwervers, boeren, eenvoudige lieden en monniken” gastvrij te eten te geven.

Inspiratie voor Sint-Maartensmaaltijd en Sint-Maartenslied

Het is de naamdag van Martinus van Tours en wordt ook Sint-Martinus, Sinte-Marten, Sinter Merte of Sinte-Mette genoemd. Sint-Maarten werd bekend doordat hij als soldaat de helft van zijn mantel gaf aan een arme bedelaar en na een droom koos om verder te leven als een christen. De invulling die aan dit feest gegeven wordt verschilt van streek tot streek.

De eerste vermelding van sint-maartensdag is afkomstig van bisschop Perpetuus van Tours (461-490). Hij stelde voor om de vastenperiode voorafgaand aan de Kerstmis te laten beginnen op de dag van Sint-Maarten. Dat zou een Advent van zes weken betekenen. 

In 581 na Christus werd dit overgenomen door de andere Frankische kerken tijdens het Synode van Mâcon. Paus Gregorius I heeft de adventsperiode van 6 weken teruggebracht naar 4 weken, maar liet de viering van sint-maartensdag staan.

De ontstaansgeschiedenis van het feest

Over de ontstaansgeschiedenis van het feest wordt veel gespeculeerd. Vaak wordt verondersteld dat het feest teruggrijpt op een Germaans winterfeest, maar ook een zuiver kerkelijke oorsprong is mogelijk.